|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
Ben isterim;
Herkes için güzel bir hayat.
Kimse aç kalmasın,
Olmasın kimsenin ekmeği bayat.
Kış gününde herkesin evi olsun,
Ezilmesin kimse, kimsesizler korunsun,
Kalplerde; nefretin yerini sevgi doldursun...
|
|
|
|
|
Herkes için farklıdır mutluluk;
Kimine göre iyi bir dosttur,
Kimine ise anne kokusudur.
Bazıları için somuttur mutluluk;
Belki kitap, defter bazısına.
Mutluluk toplum karşısında
Heyecan duymaktır bazılarına.
Alkışlanmak mutluluktur sanatçıya,
Öğretmenin öğrencisi meslek sahibi olmuşsa
O en büyük mutluluktur ona.
Zor durumda olana yardım etmektir,
Ya da hatalıyı da sevebilmektir,
Bazısına kuru ekmektir, mutluluk...
|
|
|
EN GÜZEL ÇİÇEKLER,
KUŞLAR, BÖCEKLER,
YEMYEŞİL AĞAÇLAR, ÇİMENLER
DOĞAYA HAYRANIM BEN..
VAHŞİ HAYVANLAR ORMANDA,
KUŞLAR AĞAÇ DALINDA.
ÇEVRENE BİR BAKSANA
NE GÜZEL DOĞA..
GÖÇMEN KUŞLAR UÇUP GİDER,
TÜM CANLILAR VEDA EDER,
BÜŞRA DOĞAYI ÇOOOK SEVER!..
|
|
|
|
|
Kardeş gibidir dost,
Hatta kardeşinle ettiğin kavgalar kadar
Kavga etmezsin bile.
Paylaşırsın herşeyi;
Sevgiyi, derdini, sevincini.
Düşüncelerini
Getirirsin dile.
Paylaşırsın elindeki yiyeceği
Biteceğini bile bile.
Dostun olsun,
Yanlız bırakmasın seni.
Kalbi sevgiyle dolsun,
Aynı senin kalbin gibi.
Sevgiyle bak çevrene;
Ağaca, böceğe, çiçeğe...
Dostun olsun tüm evren,
Senin sevdiğin ve seni seven...
|
|
|
|
|
Bizler ağaçtık, çiçektik
Siz de bahçıvan.
Bizi bilgiyle suladınız
Sabah, akşam.
Makasınız örnek olmaktı.
Bizim kötü huylarımız vardı;
Bunlar kurumuş yapraklarımızdı.
Sizse makasınızla yok ettiniz bunları.
Sağlığımız terbiyemiz,
Gübremizse öğütlerinizdi.
Sağlığımız için gübre gerekliydi.
Sevgili Öğretmenimiz;
Hep bizler içindi emekleriniz.
Sizi biz
Düşünemeyeceğiniz kadar çok severiz...
|
|
|
|
|
Bir çok şeyler öğrettin,
Yaramazlıklarıma sabrettin,
Hatalarımı düzelttin,
Benim Canım Öğretmenim.
Sen bir gül gibisin,
Bize hep gülümsersin,
Bilirim bizi seversin,
Benim Canım Öğretmenim.
Atatürk’ü översin,
Onu örnek alın dersin,
En iyi olmamızı istersin,
Benim Canım Öğretmenim.
Birbirinizi sevin dersin,
Hepimizi seversin,
Barışın güzel olduğunu söylersin,
Benim Canım Öğretmenim.
|
|
|
|
|
Gülü çok severim ben,
Baharı da,
Güle çok ağlarım ben,
Yaşayamaz fazla..
Güllere özenirim,
O kısa hayatlarında
İnsanlara faydalı olurlar,
Kokularıyla mutluluk saçarlar.
Güller gibi saf ve güzel olsam,
Renk renk açsam,
Dillerde dolaşsam,
Bülbülle konuşsam..
Güller aşkı anlatır
Derlerdi, inanmazdım,
Ben de aşık oldum güle..
Ahhh..
Ahhh..
Keşke gül olsam,
Keşke mutluluk saçsam...
|
|
|
|
|
İki kişi vardır ki kalplerde yaşayacak
Biri Atatürk' tür bu kesindir, şüphesiz,
Fakat bir kişi daha var hiç unutulmayacak,
İşte o da sensin, sensin öğretmenim.
Evde de öğrenirim çarpmayı, bölmeyi
Sen olmadan hiçbirinin bir anlamı yok ki
Ne olur kulak ver, ne olur duy sesimi,
Öğrenmek istiyorum senden, senden öğretmenim.
Belki unutacağım çarpmayı, bölmeyi
Fakat bir şey var ki unutmak mümkün mü?
Unutmak mümkün mü bunları öğreteni?
Karanlıktaki ışığı görmeyen kör mü?
Küçücük bir çocuktum okula başladığımda
Neresiydi burası, ne olmuştu bana?
Kimdi bu onlarca insan, durmadan çalışan?
Kafam karışıktı ve birden seni gördüm,
Adeta sıcaklığa, beyaz ışığa büründüm.
Şimdi anlıyorum senin değerini,
Eskiden de biliyordum, üzüyordum, affet beni,
Ne olur kulak ver, ne olur duy sesimi
Söylemek istiyorum sana, sana öğretmenim.
Bizden çiçek isteme, sana layık çiçek yok,
Bizden şiir isteme, sana layık şiir yok,
Bizden hediye isteme, sana layık hediye yok,
Bizden bizi isteme, sana layık değiliz;
Sana layık tek şey, sensin, sensin öğretmenim!
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
COPYGHA
|
|
|
|
